Voor ik aan deel 3 van mijn terugblik begin,
wil ik eerst nog iets gaan vertellen over het heden.
In het verleden heb ik mijn problemen gehad,
ik heb nooit mijn moeder gekend, en daarna,
‘verloor’ ik mijn vader ook nog, door mijn voogd,
mijn oom. En dan de afgelopen zeven jaar, min
het laatste jaar, vaak ruzies hier thuis, dat was
dus eigenlijk de oorzaak van mijn depressie en
andere problemen.
Ik probeer dat verleden nu niet meer te vergeten,
zoals ik eerder deed, en dat me uiteindelijk in die
depressie heeft doen raken, maar nu heb ik het
verleden geaccepteerd en kan ermee leven.
Maar uiteindelijk, ik weet niet hoe ik dit moet uitleggen,
wie ik vandaag ben, zou ik niet zijn als dit alles niet
zou zijn gebeurd, ik heb nu een leven dat het waard
is om te leven, niet dat het altijd happy of makkelijk is
of zo, maar dit leven is het waard.
Ik weet niet, maar misschien is dit mijn lot, dat ik dat
verleden moest meemaken om te bereiken wie ik
vandaag ben. Ik weet niet hoe ik dit moet uitleggen,
maar nadat ik uit die depressie ben gekomen, zie ik
de wereld door andere ogen, alsof die depressie een
soort ‘wake-up call’ voor me was.
In ieder geval, voor wie ik vandaag ben, wat ik nu
probeer te doen, hoe moet ik dit vertellen, dat je
me goed begrijpt, ik probeer nu mensen te helpen,
vrienden op msn en irc.
dat ik een ander steun kan geven, kan helpen, dat
geeft me een goed gevoel, dat maakt me dat ik mijn
eigen ‘nuttig’ voel.
ok, en dan nu, nu ik dit gezegd heb, ga ik dan maar
eens beginnen aan deel 3 van mijn terugblik,
het begint op een woensdagavond, een avond na demos,
het zal wel zo rond kwart over elf zijn geweest, het was
hij de smullers op het station in eindhoven.
denk even terug: wie was ik toen, toen was ik nog in mijn
‘eerste nieuwe leven’ van dit jaar, een leven waar ik voor
het eerst in mijn leven ‘echte vrienden’ had, ik probeerde
mijn verleden te vergeten, en dat lukte ook tot op die dag,
ik was toen ‘happy’ maar toch, had een gevoel of er een
deel van mijn leven ontbrak…
dus … we stonden daar dus met ons groepje bij de smullers.
en toen … toen vertelde Chloé over de ruzie die ze thuis had
met d’r moeder, dat kwam voor mij toch een beetje als een schok,
toen herinnerde ik mijn verleden, dat ik probeerde te vergeten,
hoe het nog een jaar geleden bij mij thuis ook was…
dat was dus eigenlijk het begin… ik merkte het eigenlijk haast niet,
want het kwam zo geleidelijk, mijn depressie bedoel ik, maar ik kon
niet meer goed tegen alleen zijn, maar tegen eind november begon
het toch erg te worden, mijn verjaardag, 19 november, was geweldig,
maar de dag erna, toen iedereen weg was, voelde ik me echt kut.
Maar wat me toch wel weer beter deed voelen, waren de woensdag
avonden bij Demos bijvoorbeeld, daar werd ik weer helemaal
happy van …
Maar ja … ik was toen dus echt depressief, en op 18 december,
voegde Julia ( Graceful Wing @ blaatschaap ) me op msn toen,
( dat kwam weer via het ‘Normal is Overrated’ forum )
Van haar heb ik echt veel steun gehad, Julia heeft me eigenlijk
uit die depressie geholpen. 
Maar ja … op dinsdag 20 december werd het me allemaal te erg,
ik zag het helemaal niet meer zitten, moesten eigenlijk presentatie
houden, maar dat ging echt niet, ik sleepte mijn eingen naar Mieke
Hillenaars naar binnen, mijn mentor. En die heeft ervoor gezorgd
dat ik de dag erna een afspraak had bij de dokter,
De dag erna, dus naar die dokter, en die heeft voor mij dus naar
het Prins Claus centrum gebeld, waar ik 2 februari moet komen
voor in intake gesprek. En die dokter had me dus ook die pillen
gegeven, en voor de mensen die het hebben gevraagd, het waren
Alprazolam 0,25 mg. Spul met een bijsluiter waarvan je denkt
dat rattengif beter is voor je gezondheid, maja … ik had het toen echt
nodig, en de eerste dagen merkte ik echt dat het ‘tijd’ was om ze
in te nemen, dan begon ik me weer kut te voelen, maar na een week
bleef dat gevoel weg, en toen moest ik dus nog eens bij die huisarts
komen, en toen heb ik met hem overlegd en ben toen dus gestopt
met die pillen, toen was ik er eigenlijk al zowat overheen, dankzij
Graceful Wing.
Dit jaar heb ik het beste kerstkadeau ooit gehad : een nieuw leven,
een leven dat het waard is om te leven.
Zo, dat was dan deel drie van mijn terugblik. Bedankt voor het lezen
Listening to : Evanescene – My Immortal
Klik hier voor een grotere foto.
maja … dat komt wel goed … 
:D wooow !!!