Archive for January, 2008


Rowwen HèzeHeilige Anthonius
that’s the song I am listening to now.

Soms is ‘t baeter iets moeis te verleeze.
Baeter verleeze dan dat ge ‘t noeit het gehad.

It translates like:

Sometimes it’s better to lose something beautiful,
better lose it, then never had it at all.

I’m affraid. Affraid to lose it all. Nikolái, my Nikki,
the love of my life. I don’t want to lose you!

Just, when you say you doubt there is a future for us,
it makes me doubt too. I don’t want that to happen.
I just want to be happy together. I realise, the stuff
happened to you is much worse then I could ever
imagine. I wish I could make you forget everything,
I wish I could take all your pain away. I just want
you to be happy.

Het is weer eens tijd om in mijn blog te blaten.
Schoolblaat. Mijn “projectgroep” van vorig jaar
had zo’m OM (Ontwerp Methoden) opdracht
nog niet af. Dus die opdracht stond nog open van
vorig jaar. Ik had hun al vaker getipt dat die nog
gedaan moest worden, zonder reactie. Tot ze
hadden gemaild dat ze er vorige week aan gingen
werken. Maar ze hadden Ralph niet gemaild. Zoals
een frequente lezer van mijn weblog misschien weet,
vorig jaar werden Ralph en ik al zo’n beetje aan de
kant geschoven door de rest van de groep.

Ik heb afgelopen vrijdag nog bij de docent van OM
om informatie gevraagd over wat er precies
ingelevert dient te worden. En ik kreeg nog een hoop
documentatie en een cd mee, waar al een uitgewerkte
opdracht op stond. Deze heb ik dus bij de groep
gedeponeerd. Daarna heb ik samen met bob nog aan
onze eigen documentatie gewerkt. Ik heb vrijdag en
gister nog bij de groep op aangedrongen dat ze Ralph
er ook bij moesten betrekken, en die hebben hem gister
gemaild dat ze vandaag gaan werken. Dus vandaag was
hij er wel bij. Vanmorgen om 10 uur afgesproken met
Ralph op het station. Ik was vanmorgen blijkbaar nog
half aan het slapen, want ik kwam een trein te vroeg
aan in Eindhoven. Had nog wat langer thuis moeten
blijven. Mja… ‘s morgens kan ik blijkbaar nog niet zo
goed denken :P Afin, geen nood, op het station nog wat
koffie gedronken, en vers gebakken chips gegeten van
bij de friettent daar. Maar goed… zoveel zitten Ralph
en ik nu ook weet niet te doen. Ik had al vakantie
kunnen hebben, mja… vooruit met de geit, opdracht
afmaken, laten aftekenen en dat is dat, voorbij.

Hello, this is my first english post in the year 2008.
Lately I’ve been posting mostly in my dutch blog,
but I guess I’ll post here some stuff too. I don’t know
if anyone still reads my stuff, but anyways, a lot has
happened the past month. A lot has happened. It
started all on 20 december 2008, when someone left
me a message on my shoutbox on my last.fm profile.
As usual, when someone leaves me a message, I sent
a message back. And so we started kinda a conversation
over the shoutbox.

That’s how it started, and now I love that person. I love
him very much. His name is Nikolái. He lives like 25 km
away from me. Soon we were madly in love with eath other.
We both loved eath other from the first moment. It was
like a fairy tale coming true. He is so perfect.

But I guess everything was just too perfect to be true. And
soon it turned out there were some problems. Nikolái has
been through a lot of shit in his past. (link) And that past is
interfearing with our relationship. He told me a lot more
about his past. Things that happened to him, and beleive me,
it’s really bad shit. I want to protect Nikoái against anyone who
wants to hurt him. But at times, like yesterday/today he’s so
advoidant. He just doesn’t allow anyone near him. I guess he’s
affraid, affraid of being hurt again. Affraid something might
happen to me. But also, it makes me wonder, is there more,
is there stuff he’s not telling me? Is there something he’s
affraid I might find out about him?

*sigh* Being in love with Nikolái is not easy. But I realised that
since since the start. I know it’s not going to be easy, but I just
love him so much. I want to help him to overcome his fears.
I want to make him happy. I want to be with him for the rest
of my life. I know, it’s weird, saying something like that about
someone I’ve never met. But we haven’t met yet, because he’s
affraid he’s being watched, and get me in trouble if I’m seen
at his place. I just wish Nikolái and me could just meet, that
I could just cuddle with him. I just wish he didn’t have to be
affraid of stuff like that. I just wish he could live a ‘normal’ life,
without having to worry about being watched, about being followed.
Withour being affraid of being seen with people. It’s just crazy
to live like that.

I just want to be happy with him. I just want to hold him in my
arms, look into his eyes, and forget about all problems. Just him
and me, that’s all that matters. But there is just a lot of stuff
happening, stuff happening out of my control. Things I cannot
change. Things Nikolái should take care of. But I’m affraid he
doesn’t have the guts to do so. Yeah, he said he would (link) but
I’m affraid he chickened out again.

I hope things will work out between Nikolái and me. But even
if they don’t…. the past months I’ve experienced true love
and true happyness. Noone can take that memory away from
me. Even if there is no future for Nikolái and me, he will always
have a special place in my heart. I will never forget him. I will
never forget how happy me made me during the past month.

Ik zit nu hier in de klas, nog te kijken naar presentaties
van andere projectgroepen. Ik heb mijn presentatie al
gehad, en zoals altijd vond Mevrouw Plegt mij goed praten,
kreeg nog een compliment voor correcte uitspraak engelse
termen, en ook algemeen had ik goed kunnen vertellen.
Voor de presentatie kreeg ik een 8. De demonstratie
vanmorgen ging ook wel goed, niet perfect, maar wel
goed genoeg lijkt mij. Nu is het nog maar even afwachten
wat voor punten daaruit rollen.
Morgen ga ik nog naar Hans, om onze DSP opdrachten
af te maken, en daarna, overmorgen dus naar school,
om deze in te leveren en te demonstreren. Dan zit
denk ik wel T5 erop voor mij. :P

Meh

Meh, morgen weer school, heb ik al geen zin. ******* project.
Wat leer ik nu op die ***school, behalve dan dat projectwerk
***** is. Maar goed, het “normale” leven gaat weer beginnen.
Maar toch, zal anders zijn als voor de vakantie, heel anders,
want nu heb ik Nikki, ik hou zoveel van hem. Hij is zo lief :)
Ik ben niet meer zo bang om hem te verliezen als ik vorige
week was. We hebben de afgelopen dagen heel veel gechat,
en hij is zo… zo perfect.

Het is weer 2008. Alweer een jaar voorbij. En ik zou eigenlijk,
al een paar dagen geleden een review over 2007 hebben
geschreven, maar helaas, alweer te laat, en waarom? Omdat
net op het einde van het jaar er zoveel gebeurd is. 2007
leek een saai jaar te zijn geworden, met niet veel
interessante dingen te vermelden. Wat ruzietjes op de #pctrouble
waardoor violet en gunirus daar niet meer komen, en hun
toevlucht hebben gezocht op #blaatschaap. Ja, daar was toen
heel wat commotie over, en heb zelfs mijn blogpost over dat
gedoe moeten verwijderen voor de lieve vrede. Ja, tot nog
niet zo lang geleden leek ongeveer alles wat ik over het
afgelopen jaar kon vertellen. Ik was nog aan het twijfelen of
ik er wel goed aan had gedaan, Telematica en nu Technische
Informatica te gaan studeren. Maar eigenlijk kwam dat meer
door de wantoestanden op beide opleidingen dat door de
vakrichting. Maar ja, een keuze die je al 16 jarige maakt, die
net van de MAVO af komt… beslist op zo’n jonge leeftijd toch
veel over de rest van je leven, dat ik toen Telematica ben gaan
doen, meer op advies van de Groenewald eigenlijk, dat ik dat
heb gedaan. Maar goed… dat waren dingen waarover ik nadacht
tot nog niet zolang geleden. Dat was voor ik Nikki had leren
kennen. Nikki. Het begon allemaal toen die me een berichtje
in de shoutbox van mijn last.fm profiel achterliet. Ja, zo begon
het. En na een tijdje wat heen en weer berichtjes achter te hebben
gelaten, voegde ik hem aan mijn msn toe. Iets was ik de laatste
tijd normaal niet eens opstart. Om een lang verhaal kort te maken.
Ik hou van hem, en hij ook van mij. Ik ben nog nooit zo gelukkig
geweest. Hij is zo lief. Gewoon perfect. Ik zou zoveel van hem.
**droomt weg** He’s just perfect. Hij heeft nogal wat nare
dingen meegemaakt in zijn leven, en voor wie mijn blog al
wat langer volgt, zou weten dat mijn verleden ook niet al te
rooskleurig is. Maar misschien begrijpen we elkaar daarom
ook zo goed. Ik ken hem pas, maar ik wil geen dag meer zonder
hem. He’s my everything. I love him so much.
Maar mijn familie weet er nog niets van, en dat wil ik voorlopig
graag zo houden. Ik weet niet hoe ze zouden reageren, maar
vast niet zo positief vrees is. Maja… das voor later.
Nu gaat het om Nikki en mij. Ik wil hem steunen en helpen
waar hij me nodig heeft, maar vooral van hem houden, en
samen gelukkig zijn.

Maar goed, een gelukkig 2008 voor iedereen.